🥉 Horror O Szpitalu Psychiatrycznym

Clinical. 2017 | Maturity Rating: TV-MA | 1h 44m | Horror. A psychiatrist is plagued by flashbacks to a terrifying attack as she treats a new patient who was horribly disfigured in an accident. Starring: Vinessa Shaw, Kevin Rahm, William Atherton. Sennik o pobycie w szpitalu mówi o tym, że stan osoby chorej poprawi się w niedalekiej przyszłości. Szpital w śnie osoby chorej to zmiana na lepsze, możliwość powrotu do dawnych aktywności i częściowego lub całkowitego zażegnania choroby. Należy jednak pamiętać, że sen jest jak drogowskaz. Opracowywane właśnie standardy zakładają nie więcej niż 60 pacjentów na jednego dyżurującego lekarza w szpitalu psychiatrycznym. „W transformacji pomocy psychiatrycznej chodzi o to, żeby była szybka, przyjazna, dostępna, jak najbardziej dostosowana do potrzeb pacjenta, obejmująca wsparciem także jego otoczenie. Tytuł: Tropiciele mogił / Grave EncountersRok: 2011Gatunek: HorrorWersja językowa: Lektor PLJakość: 720pOpis:Ekipa telewizyjna zostaje uwięziona w nawiedzonym szpitalu psychiatrycznym.Opis 2:Podczas reality show, polegającego na polowaniu na duchy, ekipa produkcyjna zamyka się w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym, który podobno jest nawiedzony - i może to okazać się zbyt Z Wikipedii, wolnej encyklopedii. American Horror Story: Freak Show – czwarty sezon serialu telewizyjnego. Składa się z trzynastu odcinków, emitowanych przez stację między 8 października 2014 a 21 stycznia 2015 roku. Polska premiera każdego odcinka odbywała się na antenie dzień po pierwszej emisji w FX. Zgodnie z antologiczną Sen o byciu w szpitalu oznacza kłopoty, z których można wyjść obronną ręką. Wystarczy trochę motywacji i wiary w swoje możliwości. Jeżeli dodatkowo śnią się odwiedziny w szpitalu, może to oznaczać, że w czasie trudności znajdą się osoby gotowe nieść pomoc. Motyw leżenia w szpitalu nie jest zatem snem złym. Horror w szpitalu psychiatrycznym. Pod przymusem testowano leki na pacjentach. Dodano: 4 kwietnia 2017, 18:54 4. Zdjęcie ilustracyjne W środę w Dzień Dobry TVN: Edyta Herbuś subiektywnie w obiektywnym przeglądzie prasy m.in. o samej sobie. Następnie, historia jak z filmu: 12 mln zł w zamian za 11 lat pobytu w szpitalu psychiatrycznym - u nas Feliks Meszka, który walczy o odszkodowanie za niesłuszne umieszczenie w zakładzie zamkniętym. Przejdź do serwisu Biuletyn Informacji Publicznej Rzecznik Praw Pacjenta; Otwórz okno z tłumaczem języka migowego aG6G. Filmowy maraton horrorów czy seans klasyka kina grozy to popularne pomysły na spędzenie czasu podczas Halloween, popularnego święta strachów. Równie dobrym pomysłem może być także horrorowy, serialowy binge-watching trwający halloweenowe dzień i noc. Oto siedem najlepszych seriali grozy, które dostarczą niezapomnianych wrażeń w tę straszną mroku (1959–1964)Kadr z odcinka The Eye of the amerykański serial to połączenie horroru, thrillera, science fiction i dramatu, mieszanki, która zaowocowała najbardziej oryginalnym, niesamowitym i budzącym ciarki serialem w historii kinematografii. Każdy odcinek, zapowiadany przez twórcę serialu, jego ikonę Roda Serlinga, opowiada niezależną od poprzedniego i kolejnego surrealistyczną historię o ludziach, którzy nagle zostali zmuszeni do zmierzenia się z niewytłumaczalnymi zjawiskami czy sytuacjami bez wyjścia. Groza, absurd i poczucie niesamowitości to nieodłączne elementy każdego odcinka Strefy z krypty (1989–1996)Kultowy serial grozy produkcji HBO, zrealizowany na podstawie popularnej serii komiksów. Serial zapada w pamięć z powodu oryginalnej czołówki, w której widzowie witani są przez szalonego kościotrupa wyskakującego z trumny w krypcie starego, mrocznego domu. To on, Strażnik Krypty, wprowadza widzów do nowego odcinka utrzymanego w klimacie horroru i czarnej komedii. Każdy z nich opowiada niezwiązaną z poprzednim historię o ludziach, którzy znaleźli się w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiednim czasie, nadprzyrodzonych zjawiskach czy szalonych psychopatach. Na tle większości seriali grozy popularnych w latach 80. Opowieści z krypty wyróżniały się liberalnym podejściem do tematów tabu – nie powstrzymywano się od nagości, scen seksu czy przemocy. Na przestrzeni lat w Opowieściach z krypty wystąpiło wielu znanych aktorów, między innymi Brad Pitt, Demi Moore, Ewan McGregor, Benicio del Toro, Joe Pesci, Kirk Douglas, Tom Hanks czy Whoopi skórka (1995–1998)Dzisiejsi 20- i 30-latkowie z pewnością pamiętają czołówkę Gęsiej skórki, wzbudzającą ciarki w każdym dzieciaku – tajemniczego jegomościa z czarną walizką i psa, którego oczy świecą się na żółto. Gęsia skórka emitowana w Polsce na kanałach Fox Kids, TV4 i Jetix to serial równie kultowy jak Opowieści z krypty. W przeciwieństwie do nich, Gęsia skórka była kierowana do dzieci i młodzieży i opowiadała o makabrycznych i przerażających przygodach najmłodszych. Serial oparto na bestsellerowej serii R. L. Stine’a o tym samym tytule. Może Halloween to dobry moment, aby przypomnieć sobie, co straszyło nas w dzieciństwie?Seria American Horror Story (2011-)Nawiązujący do klasyków kina serial stworzony przez Ryana Murphy’ego (tak, tego odpowiedzialnego za niedawny serial Ratched o Mildred Ratched, demonicznej pielęgniarce z Lotu nad kukułczym gniazdem) i Brada Falchuka dla stacji FX. Do dzisiaj powstało aż dziewięć sezonów w formie antologii, opowiadających o przerażających, często fantastycznych miejscach czy wydarzeniach – nawiedzonym domu czy farmie, makabrycznym szpitalu psychiatrycznym, demonicznym hotelu, cyrku, obozie czy szkole czarownic. Choć siłą serialu jest świetnie dobrana obsada (tuzy w rodzaju Kathy Bates, Jessiki Lange czy Frances Conroy, ale także nowe, genialne twarze jak Evan Peters, Lily Rabe czy Finn Wittrock), nie da się ukryć, że z każdym kolejnym sezonem serial tracił na sile, a rozwiązania fabularne proponowane przez twórców bywały zbytnio odtwórcze lub zupełnie nieudane. Najwybitniejszym sezonem wydaje się do dzisiaj sezon drugi American Horror Story: Asylum, opowiadający o szpitalu psychiatrycznym prowadzonym przez zakonnice, w którym pojawia się dziennikarka chcąca napisać o grasującym w okolicy mordercy. To właśnie dzięki roli dziennikarki Lany Winters z kopyta ruszyła kariera aktorska Sary Paulson, która rok później zagrała u Steve’a McQueena w Zniewolonym. 12 years a slave. W rankingu znalazły się także polskie produkcje, które w niczym nie ustępują amerykańskim filmom o egzorcyzmach. Radzimy obejrzeć je wszystko, choć jedno jest pewne: po takim seansie długo nikt nie zaśnie spokojnie… ZOBACZ TAKŻE: Najlepsze horrory o zombie. Ranking filmów grozy Najlepsze horrory o Halloween. TOP 10 strasznych filmów Najlepsze filmy i seriale o czarownicach. Nie tylko horrory! Sok z żuka (1988) Wydawałoby się, że życie Adama i Barbary Maitlandów jest usłane różami. Niestety oboje giną w wypadku samochodowym. Po śmierci nie zamierzają opuszczać swojego pięknego domu w Nowej Anglii. Do ich domu wprowadzają się nowi lokatorzy –hałaśliwe małżeństwo z Nowego Jorku, Charles i Delia Deetzowie. Zjawy, chcąc się ich pozbyć, wzywają z zaświatów bioegzorcystę. Znakomita obsada: w rolach głównych Michael Keaton, Alec Baldwin, Geena Davis i młodziutka Winona Ryder. Egzorcysta (1973) „Egzorcysta”, uznawany jest za jeden z najlepszych filmów w historii kina grozy. Kiedy pewna dwunastoletnia dziewczynka zostaje opętana przez diabła, jej zrozpaczona matka postanawia skontaktować się z egzorcystą. Walka z siłami ciemności zdaje się nie mieć końca… Film zdobył dwa Oscary – za najlepszy scenariusz adaptowany i dźwięk. Do tego ta historia ponoć wydarzyła się naprawdę! Matka Joanna od Aniołów (1961) Film nagrodzony Srebrną Palmą w Cannes w 1961 roku. XVIII wiek. Ksiądz Józef Suryn przybywa do klasztoru na Smoleńszczyźnie. Zamierza pomóc opętanym przez diabła zakonnicom. Nie będzie to jednak takie łatwe. Film Kawalerowicza oparty jest na słynnym opowiadaniu Jarosława Iwaszkiewicza. Kino przez wielkie „K”. Obecność (2013) Małżeństwo przenosi się wraz z córkami do pozornie spokojnego domku na wsi. Okazuje się, że miejsce jest nawiedzone. Jedynym rozwiązaniem wydaje się pomoc łowcy duchów. Horror oparty na faktach. Świetna obsada: Patrick Wilson i Vera Farmiga. Egzorcyzmy Emily Rose (2005) „Egzorcyzmy Emily Rose” bazują na historii siedemnastoletniej Anneliese Michel, która ponoć została opętana przez demony. Nastolatka zmarła podczas egzorcyzmów, a ksiądz, który je odprawiał, został oskarżony o nieumyślne spowodowanie jej śmierci. Nadprzyrodzone siły dają o sobie znać jeszcze długo po pogrzebie dziewczyny… W roli głównej Jennifer Carpenter znana też z serialu „Dexter”. Prawdziwa uczta dla miłośników kina! Demon (2015) Jest i polski akcent. Piotr (izraelski aktor Itay Tiran) wraca z Londynu do Polski. Zamierza wziąć ślub z ukochaną Żanetą (Agnieszka Żulewska) i osiąść w domu na wsi. W chwili, gdy odkrywa zakopane w ogródku ludzkie szczątki, jego życie przewraca się do góry nogami. Mężczyzna nie może uwolnić się od upiora. Ostatni film Marcina Wrony. Constantine (2005) John Constantine (Keanu Reeves) jest egzorcystą. Pewnego dnia zgłasza się do niego o pomoc policjantka Angela Dodson (Rachel Weisz). Kobieta za wszelką cenę chce rozwikłać zagadkę śmierci siostry bliźniaczki. Zrobi wszystko, by poznać prawdę i dowieść, że jej siostra wcale nie targnęła się na własne życie. Ciarki gwarantowane! Ostatni egzorcyzm (2010) Egzorcysta Cotton Marcus przechodzi kryzys. Pewnego dnia z pastorem kontaktuje się reżyserka filmu dokumentalnego demaskującego egzorcyzmy. Pastor ma przed kamerami przeprowadzić obrzęd eliminujący wpływy szatana. Wydawałoby się, że wszystko idzie zgodnie z planem, ale szybko wychodzi na jaw, że poddana egzorcyzmowi nastolatka jest w pułapce. Demony (2012) Klasyka gatunku. Mieszkająca w Stanach Zjednoczonych Włoszka Isabella Rossi próbuje odkryć prawdę o matce, którą przed laty skazano za zamordowanie trzech księży. Duchowni, z którymi rozmawia na ten temat, twierdzą, że sędzia nie miał racji – kobieta nie była chora psychicznie, lecz opętały ją demony. Gdzie leży prawda? Egzorcyzmy Molly Hartley (2015) Molly Hartley zostaje oskarżona o zabójstwo. Kobieta ląduje w szpitalu psychiatrycznym. Gdy demon, który zagnieździł się w jej ciele, rozwija się, jedynym wyjściem wydaje się wezwanie egzorcysty. Ten ma jednak pewien ukryty interes w pomocy dziewczynie… Prawda okazuje się jeszcze bardziej skomplikowana. W czasie II wojny światowej szpital dla psychicznie chorych w Toszku aż dwukrotnie zamieniał się w więzienie. Najpierw obóz urządzili w nim Niemcy, później Rosjanie. W tym czasie dochodziło tu do makabrycznych zbrodni. Więźniowie byli zmuszani do morderczej pracy oraz połykania żywych żab i wrzesień 1939 roku. Wojska Adolfa Hitlera napadły właśnie na Polskę, rozpoczynając największy konflikt wojenny w historii świata. W tym czasie szpital w Toszku był jedną z większych lecznic dla psychicznie chorych na Śląsku - pierwsi pacjenci zostali tutaj ulokowani tuż po zakończeniu I wojny światowej. Chorzy są nam niepotrzebniNiedługo po rozpoczęciu II wojny światowej wszelkie państwowe instytucje zostały przekształcone w taki sposób, by służyły wojsku. W sprawie szpitala w Toszku zapadła decyzja, by utworzyć w nim obóz jeniecki. Grube mury, wąskie korytarze i zakratowane okna stwarzały ku temu wręcz idealne warunki. Analogiczne decyzje zapadły także w sprawie innych podobnych lecznic działających na terenie III Rzeszy. Pojawił się tylko kłopot - co zrobić z chorymi pacjentami?Nad "problemem" pochylił się osobiście sam Adolf Hitler podczas narady w "Grand Hotelu" w Sopocie, którą zorganizowano 20 września 1939 r. Uczestniczyli w niej dr Karl Brandt - osobisty lekarz Fuehrera, Philipp Bouhler, jeden z czołowych działaczy SS oraz Leonardo Conti - minister zdrowia w III Rzeszy. Tego dnia Adolf Hitler przedstawił plan likwidacji osób chorych umysłowo, uznając, że stanowią one ciężar dla Niemiec i utrudniają utrzymanie "czystości rasy". W celu ich eliminacji podjął dyrektywę mówiącą o bezbolesnym uśmiercaniu ludzi "niegodnych życia" - zarówno chorych psychicznie, jak i niedorozwiniętych dzieci. Akcja zyskała kryptonim "T4", a w oficjalnym dokumencie podpisanym przez Fuehrera znalazło się polecenie "(...) żeby osobom, według wszelkiego prawdopodobieństwa nieuleczalnie chorym, wobec zupełnie krytycznej oceny stanu ich zdrowia, można było zapewnić łaskawą śmierć". Eutanazja odbywała się przez wstrzykiwanie różnego rodzaju trucizn w śmiertelnych dawkach - początkowo nazistowscy lekarze stosowali np. morfinę. Później zaczęli eksperymentować z trującymi gazami, tlenkiem węgla, cyjanowodorem. Do przeprowadzania uśmiercających zabiegów wskazano sześć szpitali psychiatrycznych na terenie III Rzeszy, do których kierowani byli chorzy także z innych placówek. Niedługo po ogłoszeniu tych planów ruszyła akcja opróżniania szpitala w Toszku. Oficjalnie nie wiadomo jednak, dokąd wywieziono pacjentów. Niemiecki obóz internowanychWraz z opróżnieniem szpitala utworzono w nim obóz, do którego początkowo kierowani byli Francuzi i Brytyjczycy. Niewykluczone, że w późniejszym okresie trafiali tutaj także amerykańscy żołnierze. Według różnych źródeł w murach szpitala przetrzymywano od 700 do 1300 obcokrajowców, z czego dużą część stanowili internowani cywile. Jednym z najsłynniejszych więźniów, którzy trafili do Toszka, był Pelham Grenville Wodehouse - znany brytyjski pisarz i satyryk, który zatrzymany został na terenie swojej nadmorskiej posiadłości we Francji. Wodehouse nie cieszył się żadnymi specjalnymi względami, aczkolwiek pozwolono mu, by w swojej celi miał maszynę do pisania. W czerwcu 1941 r. brytyjski satyryk został niespodziewanie zwolniony z obozu wraz ze swoim współwięźniem Noelem Mackintoshem - byłym pracownikiem uniwersyteckim. Obu skierowano do Berlina, gdzie spotkał się z nimi Reinhard Haferkorn, który w III Rzeszy odpowiadał za produkcję propagandowych audycji skierowanych do Brytyjczyków. Tam zgodzili się redagować propagandową prasę, która skierowana była do brytyjskich jeńców. Wodehouse rozpoczął ponadto współpracę z niemieckim radiem w Berlinie, w studiu którego nagrał kilka satyrycznych pogadanek skierowanych do swoich rodaków. Wychwalał w nich… obozowe życie i przemycał propagandowe treści przedstawiające III Rzeszę w pozytywnym świetle. Nadawane w 1941 r. audycje wywołały zniesmaczenie wśród Brytyjczyków - wielu z nich uznało Wodehousa za zdrajcę. On sam dostał później zgodę nazistów na przeprowadzkę do Paryża, gdzie mieszkał za darmo w jednym hoteli. W tym czasie po obozie w Toszku zaczęło się kręcić coraz więcej agentów Abwehry (niemieckiego wywiadu). Prawdopodobnie poszukiwali wśród brytyjskich więźniów kolejnych chętnych, którzy zgodziliby się na współpracę z III Rzeszą. Wiadomo, że w tym czasie Fuehrerowi marzyło się utworzenie Brytyjskiego Wolnego Korpusu, którego żołnierze walczyliby po niemieckiej stronie. Taki oddział, choć na froncie nie znaczyłby wiele (miał liczyć raptem 30 żołnierzy), miałby duże znaczenie propagandowe. Ostatecznie, choć akcja werbunkowa trwała aż do 1944 roku, agentom nie udało się zdobyć wystarczającej ilości kolaborantów. Obóz po rosyjskuW styczniu 1945 r., gdy sowieci zbliżali się do niemieckiej granicy, zapadła decyzja o ewakuowaniu personelu toszeckiego obozu. Na krótko więźniowie pozostawieni zostali sami sobie, do czasu wkroczenia do Toszka wojsk radzieckich. Front nadszedł w niedzielne popołudnie 21 stycznia 1945 r. od strony Strzelec, zajmując miasto bez większych przeszkód. Rosjanie uwolnili więźniów toszeckiego obozu i sami zajęli jego pomieszczenia. Niedługo po tym zapadła decyzja o utworzeniu na terenie szpitala nowego obozu pracy, nadzorowanego bezpośrednio przez NKWD. Formalnie w ramach wymierzania kary nazistowskim zbrodniarzom mieli tam trafiać Niemcy przygotowani do wysiedlenia z tych ziem. Izolacja była przewidziana tylko tymczasowo. W praktyce trafiło tam wielu cywili - mieszkańców różnych zakątków Niemiec, którzy miesiącami byli zmuszani do morderczej pracy ponad ludzkie siły. W pierwszych miesiącach działania obozu trafiło tu ok. tysiąca więźniów. W lipcu 1945 roku Sowieci przewieźli do Toszka 3654 cywilów (głównie mężczyzn), którzy wcześniej osadzeni byli w przepełnionym więzieniu w Budziszynie. Zostali oni upchani w bydlęcych wagonach, a transport trwał ok. 7 dni. Na skutek tego kilkanaście osób nie przeżyło podróży. Obóz pracy w Toszku słynął z niezwykle surowych warunków. Jego kierownikiem był pułkownik o nazwisku Pylajew. "Dzień" rozpoczynał się tutaj pobudką o godz. w nocy. Tak wczesna pora była spowodowana faktem, że obowiązywał czas moskiewski. Więźniowie codziennie byli wyprowadzani na pobliskie pola oraz do lasu, gdzie musieli pracować gołymi rękami, bez użycia żadnych narzędzi - nawet przy wyrywaniu potężnych ostów, których kolce wrzynały się w dłonie. Praca trwała od świtu do zmroku. Kto zostawał w tyle był bity pałką przez obozowych strażników. W tym czasie w obozie przebywało kilkadziesiąt kobiet - one miały lżejszą pracę, głównie w zbrodnieZa dzień morderczej pracy więźniom należała się ćwiartka chleba i talerz zupy. Utarło się wśród nich powiedzenie, że to "za mało żeby żyć i za dużo, żeby umrzeć". Kto stawiał opór albo podpadł funkcjonariuszom NKWD - był przez nich brutalnie maltretowany. Znane są przypadki, że zmuszali oni więźniów do połykania żywych żab. Do gardeł więźniów wciskano także na siłę żywe myszy. Zdarzało się, że kończyło się to uduszeniem. Jednocześnie o zdrowie więźniów w tym czasie dbało jedynie trzech lekarzy - zostali oni wytypowani spośród obozowych więźniów, którzy mieli medyczne wykształcenie. Bez lekarstw nie byli jednak w stanie pomóc nawet przy najprostszych schorzeniach, więc więźniowie umierali. Ciała więźniów początkowo były wywożone i grzebane na pobliskim cmentarzu żydowskim. Gdy zabrakło tam miejsca, zmarłych chowano na pobliskiej piaskowni. Szacuje się, że z powodu wycieńczenia oraz fatalnych warunków sanitarnych śmierć w obozie poniosło aż 3,3 tys. osób. 25 listopada 1945 r., czyli w dniu likwidacji obozu, przy życiu pozostawało zaledwie 1375 osób. Ogólnie liczba ofiar była jeszcze większa, bo część więźniów opuściła mury obozu w agonalnym stanie i wkrótce po tym zmarła. W 1991 r., dla upamiętnienia ofiar obozu, w miejscu zbiorowej mogiły stanął głaz wraz z tablicą pamiątkową. W tym samym roku na cmentarzu żydowskim ustawiono krzyż upamiętniający ofiary zbrodni dokonanej przez wojnie w budynku przywrócono działalność szpitala. Lecznica psychiatryczna działa w Toszku do dziś. Tekst powstał we współpracy z Piotrem Smykałą, znawcą lokalnej historii i autorem książek o ziemi artykule wykorzystano materiały udostępnione przez niemiecki Związek Poszkodowanych przez Komunistyczną Tyranię ( fragmenty publikacji autorstwa Dariusza Pietruchy z czasopisma "Odkrywca"oraz fragmenty książki Martina Gilberta pt. ,,Druga wojna światowa".

horror o szpitalu psychiatrycznym